Przeszłość i teraźniejszość bitu Cone

Od czasu pojawienia się pierwszego wiertła stożkowego w 1909 r., wiertło stożkowe jest najczęściej stosowane na świecie. Wiertło Tricone jest najpopularniejszym wiertłem stosowanym w operacjach wiercenia obrotowego. Ten typ wiertła ma różne konstrukcje zębów i typy połączeń łożysk, dzięki czemu można go dostosować do różnych typów formacji. Podczas wiercenia można prawidłowo wybrać odpowiednią strukturę świdra stożkowego zgodnie z właściwościami wierconej formacji i uzyskać zadowalającą prędkość wiercenia i materiał świdra.

Zasada działania bitu stożkowego

Kiedy świder stożkowy pracuje na dnie otworu, cały świder obraca się wokół osi świdra, co nazywa się obrotem, a trzy stożki toczą się po dnie otworu zgodnie z własną osią, co nazywa się obrotem. Ciężar świdra przykładany do skały przez zęby powoduje pękanie skały (zgniatanie). W procesie walcowania stożek naprzemiennie styka się z dnem otworu zębami pojedynczymi i podwójnymi, a położenie środka stożka jest coraz wyższe, co powoduje, że świder wytwarza drgania wzdłużne. Te drgania wzdłużne powodują ciągłe ściskanie i rozciąganie przewodu wiertniczego, a dolny przewód wiertniczy przekształca to cykliczne odkształcenie sprężyste w siłę uderzenia działającą na formację przez zęby, która rozbija skałę. To uderzenie i kruszenie jest głównym sposobem kruszenia skał za pomocą wiertła stożkowego.

Oprócz uderzania i kruszenia skały na dnie otworu, wiertło stożkowe powoduje również efekt ścinania skały na dnie otworu.

Klasyfikacja i wybór bitu stożkowego

Istnieje wielu producentów bitów stożkowych, którzy oferują różnorodne typy i konstrukcje bitów. Aby ułatwić wybór i zastosowanie wierteł stożkowych, Międzynarodowy Instytut Wykonawców Wierceń (IADC) opracował ujednolicony standard klasyfikacji i metodę numeracji wierteł stożkowych na całym świecie.